COLUMNS

PRIEMGETAL

Binnenkort word ik alweer een jaartje ouder. Ik schrijf bewust niet dat ik hoop dat ik weer een jaartje ouder word, want ik vind het maar niks.
Alhoewel het een vorm van struisvogelpolitiek is, denk ik erover om het ook maar niet te vieren. Dat wil niet zeggen dat ik mijn nieuwe leeftijd geheim zal houden. Er zijn toch al, vooral jonge mensen, die voor mij opstaan in de tram. Ik haat dat en meestal sla ik het aanbod ook vriendelijk af. Ik word 79 en kennelijk is dat toch zo langzamerhand aan mij te zien.

Toch bleek mij gisteren dat mijn leeftijd enige bijzonderheid bezit. Nee, ik zelf niet, maar mijn leeftijd. Het getal 79.
Volgens goed ingewijde bronnen is mijn leeftijd namelijk een priemgetal. En wat het nog meer bijzonder maakt is dat het mijn 22ste priemgetal verjaardag zal zijn. Mijn bron meldde mij dat ik, onbewust dus, al 22 maal een priemgetal verjaardag heb gevierd.
Eigenlijk had ik dat misschien wel wat eerder willen weten, zeer gewaardeerde bron, dan had ik er ook 22 keer iets bijzonders van kunnen maken. Misschien had dat het ouder worden ook wat draaglijker gemaakt.

Natuurlijk heb ik mij ook laten uitleggen wat een priemgetal eigenlijk is.
Een priemgetal is een natuurlijk getal, groter dan 1, dat slechts twee natuurlijke getallen als deler heeft, namelijk 1 en zichzelf. Het kleinste getal is dus 2, want heeft alleen 1 en 2 als delers. Het volgende is 3, met alleen de delers 1 en 3. Bij deze verklaring is Wikipedia mijn bron. Mijn eigen bron heeft het ook erg goed uitgelegd. Dat was nodig want alhoewel ik zowel algebra als meetkunde op school heb gehad, blonk ik in beide vakken bepaald niet uit.
Mijn 79 is dus alleen deelbaar door 1 en 79. Waarom ik het getal überhaupt zou delen is mij er niet bij verteld.

Nog mooier is dat ik kennelijk tot mijn honderdste verjaardag nog driemaal een priemgetal verjaardag kan meemaken. Kijk maar in de begeleidende afbeelding.
Dat geeft de burger toch weer moed. Zo neem ik het feit dat men steeds meer zal opstaan in de tram of bus maar op de koop toe. Zo worden de ouderdomskwaaltjes ineens een stuk draaglijker en wie weet vier ik in dat geval nog minstens driemaal mijn verjaardag met minimaal een aangeklede borrel. Noteer ze maar vast in de agenda’s. Jullie zijn bij deze uitgenodigd.

En oh ja, het woord “priemgetal” levert bij scrabble of Wordfeud minimaal 17 punten op en 17 is ook een priemgetal.

Ernst
4 mei 2025

DE AANGIFTE

Vier handen aan het stuur. Een gebreid vestje met een capuchon. Een pofbroekje en maat 22 schoentjes. Een lange, stoffen, regenjas en een modieuze hoed. Een grote fietsbel links en een sigaret in de rechter mondhoek.

Vader trapt stevig door en zoonlief kijkt strak en ietwat angstig voor zich uit. Wie weet komt er dadelijk nog een tram om de hoek en die maakt nogal veel herrie. Maar dan heeft vader altijd nog een luid klinkende fietsbel. Hij hoeft er niet eens zijn handen voor van het stuur te halen.
Tram 8 is net gepasseerd op weg naar de Koninginnegracht. Veel mensen zitten er niet in want hij is bijna bij zijn eindpunt.

Het is 22 maart 1948, ‘s morgens om een uur of elf en vader en zoon zijn op weg naar het stadhuis ! Ze moeten opschieten want het loket sluit om 12:00 uur en vandaag wil hij als het even kan zijn tweede zoontje aangeven en een naam geven. Dat zoontje is geboren in de Oranje-kliniek aan de Scheveningseweg. Op Scheveningen dus !

Hij heeft zijn eerste zoontje, die nu bijna twee jaar oud is, meegenomen als een soort getuige of omdat er misschien even geen oppas was. Ook hij is bijna twee jaar geleden geboren in diezelfde kliniek, waar hij direct na zijn geboorte in een biezen wiegje werd gelegd. Echte kinderbedjes waren er gewoon niet. Er was in 1946, direct na die verschrikkelijke wereldoorlog, immers een geboortegolf ontstaan.

Ernst senior en Ernst junior zijn dus op weg naar het Stadhuis om de geboorte van tweede zoon en broertje aan te geven. Hij zal vernoemd worden naar zijn moeder en naar zijn opa.
Zo ging dat in die tijd. Lekker gemakkelijk en je hoefde er niet zo lang over na te denken. Al kon dat zo nu en dan bij bepaalde voorouders ook wel eens tot een teleurstelling leiden. “Verdorie weer een kleinkind wat niet naar mij vernoemd is”.

Op junior heeft dat bezoek aan het stadhuis kennelijk een grote indruk gemaakt. Veel later werd dat immers zijn werkplek al heeft hij daar nooit geboorteaangiftes hoeven aannemen. Wel moest hij zelf twee maal naar het stadhuis om nazaten aan te geven. Bij de aangifte van het tweede kind nam hij, goed voorbeeld doet volgen, zijn zoontje mee, die toen bijna 3 jaar oud was. Zij gingen ook op de fiets op de maandagmorgen na een autoloze zondag in 1974.

Vandaag de dag is de romantiek er bijna van af want bij sommige gemeentes kun je gewoon al thuis achter de computer een geboorte aangeven. Gelukkig wordt er vaak nog wel op beschuit met muisjes getrakteerd. Een blauwe mix voor een jongen en een roze mix voor een meisje. Of mag dat onderscheid tegenwoordig ook niet meer worden gemaakt ?

Ernst
20 mei2025