Op deze pagina verschijnen zo nu en dan columns, geschreven door medebewoners. Vindt u het leuk om ook eens zo’n column te schrijven? Wij plaatsen deze graag. U kunt uw bijdrage dan insturen naar redactie@decomponist.info. Let erop dat de column niet meer dan 500 letters en tekens bevat en voeg zo nodig een bijpassende foto toe. Zorg dat u de foto in de hoogste resolutie toestuurt.
Eerdere columns van Mia Meijer vindt u HIER
KEEPERTJE
120 Miljoen Euro voor een keeper. Een tijdje geleden las ik dat Chelsea dat bedrag had neergeteld voor een keeper met de schitterende naam Kepa Arrizabalaga. Los van de vraag of voetballers of keepers dit soort bedragen waard zijn, moest ik ineens aan mijn toekomstverwachtingen denken toen ik een jaar of veertien was.
Ik speelde de sterren van de hemel in junioren B3 van voetbalvereniging Westerkwartier. Nou ja, de sterren van de hemel? Ik probeerde de ballen, zo goed en zo kwaad als ik kon tegen te houden, maar de keren dat wij met meer dan 5 doelpunten verschil verloren van clubs als PDK of Oliveo, of welke andere nietszeggende club uit het district Den Haag dan ook, waren niet te tellen.
Maar dat kwam natuurlijk altijd omdat ik voor mijn neus alleen maar hele slechte verdedigers had. Om over de aanvallers maar niet te spreken.
Ik had een hele professionele uitrusting en dat zou op zich al moeten leiden tot een onneembare barrière in het, overigens voor een 14-jarige, best wel heel grote doel.
Op mijn keeperstrui had mijn moeder een grote witte V genaaid. Immers mijn grote idool, Frans de Munck, droeg ook zo’n trui, al was die zwart. Alleen al daarom noemde men hem “de zwarte panter”. En oké dan zou men mij toch wel “de witte panter” willen gaan noemen?
Op mijn knieën droeg ik dikke gewatteerde kniebeschermers. Dat maakte het vallen en duiken een stuk minder pijnlijk maar het stond ook gewoon stoer. Gek eigenlijk want vandaag de dag zie ik vrijwel geen enkele keeper nog dat soort dingen dragen.
Tot slot droeg ik zeer professionele keepers handschoenen. Daar zou je de hard ingeschoten ballen veel gemakkelijker klemvast mee kunnen vangen. Al snel bleek dat een utopie, althans voor mij. Ik liet, vooral die hard ingeschoten ballen, regelmatig glippen en dat resulteerde vaak in een scheldpartij in de kleedkamer.
En hadden wij dan weer eens met een nulletje of zo verloren dan moest ik na afloop onder de douche in aanwezigheid van onze tegenstanders (er was immers meestal maar 1 doucheruimte) waar ik steevast hoorde “dat onze keeper vandaag zijn dag niet had”. Meestal droop ik dan heel snel af en fietste behoorlijk chagrijnig naar huis. Keepers krijgen echt overal de schuld van.
Het is daarom maar te hopen dat die Bask, met die mooie naam, bij Chelsea aan de hoge verwachtingen gaat voldoen want anders krijgt hij bij Chelsea en vooral bij de supporters overal de schuld van. Dan wordt het witte zakdoekjes dag.
Maar mocht dat toch gebeuren, dan heeft hij altijd nog een paar miljoen op zijn bankrekening staan en dat is mij echt nooit gelukt.
Mijn toekomst verwachtingen destijds waren volledig anders en eigenlijk heel simpel. Wanneer houd ik een keer de nul en scoren mijn aanvallers er minstens eentje ??
Wat zou mijn dag en daarmee mijn wedstrijd geslaagd zijn geweest !!
Ernst
16 maart 2025
