De moestuinkomkommer

Als je even verder kijkt dan je supermarktneus lang is, kom je kleinschalige initiatieven tegen die weldadig aandoen. De moestuin in ‘ons’ Mozartpark is daar een prachtig voorbeeld van. Twee keer per week kunnen we terecht bij het picknickplekje om kleine hoeveelheden groente en soms ook fruit in te slaan. Ik zeg met opzet ‘inslaan’ en niet ‘kopen’ omdat datgene wat je uitzoekt niet betaald hoeft te worden. Een bijdrage in het spaarpotje is genoeg en er wordt ook helemaal niet gekeken of je dat wel doet en hoeveel muntjes je in het varkentje stopt.

Gisteren was ik er weer – tegen vier uur dus het was bijna sluitingstijd – en trof er nog wat sperziebonen en een wonderlijke komkommer aan. Alleen al vanwege de vorm nam ik hem. Het leek wel een boemerang! Misschien lastig snijden, maar wat een contrast met die kaarsrechte exemplaren die als klonen van elkaar in een doos in de supermarkt te vinden zijn!

“Ja, dat is nou een moestuinkomkommer”, zei de vrijwilligster vrolijk en ze haalde op mijn verzoek nog een verse krop sla uit de tuin, waarbij ik zag hoe zorgvuldig ze de aarde van de kluit verwijderde. Er zaten nog enkele mensen aan de picknicktafel, gezellig met elkaar aan de praat. Een vader met een jongetje aan de hand kwam vanaf de Mozartlaan over het bruggetje aangelopen. Ook buurtbewoners zijn welkom op deze plek!

Heus, je hoeft niet alles bij een supermarkt te kopen. Op de weekmarkt in Loosduinen kun je voor allerlei levensmiddelen terecht. Bij tuincentrum Onings hebben ze naast bloemen ook allerlei soorten fruit, groente en vruchtensap van boeren uit de regio. Iets duurder, maar vers en zonder overbodige plastic verpakking.

Waarom ben ik toch zo enthousiast over weekmarkten, speciaalzaken en middenstandszaken? Ik weet het al: in mijn jeugd is de kiem daarvoor gelegd. Mijn vader had in Haarlem een middenstandszaak, zoals elke winkel in die lange straat daar. Het was een herenmodezaak, met een mooie ouderwetse etalage, zoals de bakker en de slager en de groentezaken om ons heen die ook hadden.

Is dat nostalgie? Nee, want daar heb je last van als iets verdwenen is. En dit bestaat nog. Ik geef toe, je moet wat verder zoeken en misschien iets meer betalen, maar je kunt nog steeds terecht bij die kleinere winkels met een goede sortering en … een eigenaar of bediende die je met verstand van zaken te woord staat.

Mia Meijer
18 augustus 2024


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *