Bij mijn dagelijkse wandeling door Meer en Bos passeer ik vaak de Taverne Meer & Bosch. De voormalige Taverne moet ik zeggen, want het restaurant is al sinds een half jaar gesloten en biedt een trieste aanblik. Het brede terras voor de ingang ligt er verlaten bij. De stoelen, waarop je in de zomer heerlijk van een biertje of glas wijn kon genieten, staan er niet meer. Bekenden of buren kon je op dit terras aantreffen, er stond altijd een bak water klaar voor de hond en als je een keer chique wilde gaan dineren kon je binnen of op het terras aan de achterkant van het unieke pand terecht. Toen ik er gisteren voor de zoveelste keer langs liep en nieuwsgierig door een van de ramen naar binnen keek, zag ik op een tafeltje de bekende Larousse wijn encyclopedie liggen, herinnering aan een voorbije tijd. Ik voelde me weemoedig worden. En ik vroeg me af: zou het gebouw te koop staan?
Volgens een wandelaar die ik tegenkwam en aan wie ik het vroeg, was dat het geval. Het restaurant had moeten sluiten wegens personeelsgebrek, wist hij.
Thuisgekomen besloot ik de kwestie maar eens bij de bron aan te pakken. Ik bekeek de website van het restaurant en nam contact op met de eigenaar. Hij stond me heel vriendelijk te woord en beaamde dat het pand te koop staat.
Er is veel belangstelling, maar omdat het een rijksmonument is, mag het niet of onder strikte voorwaarden verbouwd worden en dat vinden veel geïnteresseerden heel bezwaarlijk. En het was inderdaad moeilijk om voldoende personeel te vinden, na de coronaperiode. De openingsdagen gingen van vijf terug naar vier, uiteindelijk naar drie. Maar de vaste lasten werden er niet minder door. Dus met pijn in het hart werd besloten om het restaurant, dat al sinds 1972 bestaat, te sluiten.
Jammer dat ik niet jonger en flink wat rijker ben, dan zou ik het bedrijf graag met enkele vrienden willen overnemen en op dezelfde manier voortzetten …
De kabouters die aan de overkant van de weg door een fantasierijk iemand zijn neergezet, verheugen zich al bij voorbaat op nieuw leven op deze unieke locatie!
Net als wij, bewoners van De Componist, die maar al te graag weer op het gastvrije terras zouden willen neerstrijken.

Mia Meijer
2 juni 2024

HAPPY HOUR

Het is weer de eerste vrijdag van de maand en dus Happy Hour in De Dirigent. Het moment waarop we allemaal uitkijken naar die twee speciale uurtjes waarin we even kunnen ontsnappen aan de dagelijkse sleur en ons volledig kunnen storten op het heerlijke gevoel van ontspanning. Of ook wel bekend als het moment waarop we onze Componistenkaarten in korte tijd verbruiken.

Maar wat is nu eigenlijk de definitie van Happy Hour? Is het alleen maar goedkope drankjes scoren voor een paar luttele Euro’s? Of draait het stiekem toch om meer dan dat?

Als je het mij vraagt, is Happy Hour een combinatie van gezelligheid, ontspanning en vooral veel gelach. Het is het perfecte excuus om samen te komen met vrienden en buren en even alle zorgen van de dag van je af te laten glijden. En dat is nodig na weer zo’n onaangename jaarlijkse verrassing van onze verhuurder, die, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, ons weer op een huurverhoging trakteert van meer dan 5%.

En natuurlijk, een glaasje wijn hoort daar gewoon bij. Want zeg nou zelf, is er iets beters dan een goed glas wijn met een paar heerlijke hapjes erbij? Het is haast een meditatieve ervaring. Eentje waarbij je even helemaal in het moment opgaat en alle stress van je af laat glijden.

Maar buiten de drankjes en hapjes om draait Happy Hour vooral om het gezelschap. Het is het moment waarop we de tijd nemen om bij te praten met die ene buurman of buurvrouw die we al veel te lang niet hebben gezien. Het is het moment waarop we echt even contact met elkaar kunnen hebben en ons blij en gelukkig voelen.

Het is dan ook niet voor niets dat Happy Hour populair in de Componist is. We hebben het allemaal druk, druk, druk met van alles en nog wat, met sociale verplichtingen en ander gedoe. Maar tijdens Happy Hour kunnen we al die verplichtingen even aan de kant schuiven en gewoon genieten van het moment.

En laten we eerlijk zijn, een beetje humor op zijn tijd kan ook geen kwaad. Want wat is er nu leuker dan samen lachen en grappen maken? Het maakt ons gelukkig en dat is uiteindelijk waar Happy Hour om draait.

Dus zet je schroom aan de kant en kom ook naar die oergezellige twee uurtjes in De Dirigent. Want het is niet alleen goed voor ons geluksgevoel, maar ook voor onze relaties met anderen. Dus cheers op het leven en geniet van die heerlijke uurtjes vol gezelligheid!

Ernst
3 mei 2024

INSTINCT

Het vogelnestje op mijn balkon is weer in bedrijf!
Al een paar weken hebben twee meesjes het onderkomen geïnspecteerd, geschikt bevonden en er hun intrek in genomen. Of het hetzelfde stel is als vorig jaar weet ik niet, maar ik ga ervan uit dat dat wel zo is.
Inmiddels zullen er wel enkele eitjes in het nestje liggen, want het is een va et vient van beurtelings pa en ma, dat steeds intensiever wordt. Een van de twee – ik schat dat het de moeder is – blijft urenlang binnen, terwijl de ander constant in de weer is met lekkere hapjes voor zijn partner.
Af en toe luister ik of dat subtiele getwitter van jonkies al te horen is, maar tot nu toe is dat niet het geval.
Ik moet denken aan vorig jaar, toen die steeds krachtiger roep om eten dagenlang te horen was geweest tot er een plotselinge stilte op het balkon ontstond. Dat gaf me een gevoel van leegte. De vogeltjes waren zonder dat ik het gemerkt had uitgevlogen, het nest zou nu wel verlaten zijn. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen, klom op een stoel en opende het vogelnestje aan de achterkant. Ik zag prachtig nestmateriaal, kunstig in verschillende laagjes opgebouwd, met in het midden een leeg holletje. Maar … in een hoekje van het nest zat een piepklein angstig kijkend vogeltje, dat nog niet de moed of de kracht had kunnen opbrengen om uit te vliegen.
Nu zag het de kans schoon; het plotselinge daglicht moet verleidelijk gewerkt hebben. En daar vloog het, voor de eerste keer in zijn leventje. Nog enigszins schommelend kwam het op het balkon terecht.
Dat was koren op de molen van mijn kat, want die schoot razendsnel uit de kamer tevoorschijn en greep dat bewegende bolletje beet. Hij speelde losjes met zijn prooi, die zich steeds wist los te wurmen om onmiddellijk daarna weer gepakt te worden. Ik stond erbij en keek ernaar. Alle dieren hebben hun eigen instinct, dacht ik. Het heeft geen nut om in te grijpen. Mijn kat speelde gewoon, zonder het vogeltje te verwonden of te doden.
Tenslotte bevrijdde het zich definitief en schoot zonder aarzeling hoog de lucht in, zijn vrijheid tegemoet. Ik kon me voorstellen hoe dat vogeltje zich voelde!
Heel benieuwd ben ik hoe het dit jaar zal gaan.
Een kat heb ik niet meer, dus de nieuwe lichting meesjes heeft wat dat betreft niets meer te vrezen.

Mia
23 april 2024