Thierry en Philippe zaten onder één van de oude platanen bij de fontein op het Place de la République. Het was nog steeds hoog zomer en heel erg warm.  Gelukkig boden zowel de platanen als de fontein nog enige verkoeling.
In al hun wijsheid hadden zij samen besloten voorlopig geen kattenkwaad meer uit te halen. De angst over hun vorige impulsieve daad zat er bij beide knapen nog flink in. Philippe had zelfs voorgesteld om toch maar te gaan biechten bij de kapelaan van de L’Eglise des Saints Anges. Maar daar had Thierry een stokje voor gestoken. Dat zou een schuldbekentenis betekenen en dat woord komt in Thierry’s woordenboek niet voor, zo had hij heel opgewonden betoogd en Philippe had zich daarom er maar bij neergelegd, ook al zat hem dat niet lekker. Bovendien realiseerden zij zich maar al te goed dat inmiddels de nieuwe Maire al druk bezig was met het herstellen van de openbare orde, zoals hij bij de laatste verkiezingen had beloofd. Hij had zelfs al op diverse plaatsen in het dorp camera’s op laten hangen. Het nieuwe en het, voor beiden, laatste schooljaar zou binnenkort weer beginnen en dat was het onderwerp van een min of meer serieus gesprek tussen Thierry en Philippe.

Ook al was hij pas twaalf jaar oud, Thierry filosofeerde al langer over zijn toekomst en vroeg zich af hoe hij later kon bijdragen aan een beter en ander Frankrijk. Misschien wilde hij wel politicus worden. Maar nog liever wilde hij echter over een aantal jaren gaan studeren aan het St. Antony’s College in Oxford. Spion dat leek hem wel wat. Hij had op televisie gezien dat er iemand via dat College uiteindelijk minister was geworden in de Nederlandse regering. Een minister die over de schatkist gaat, had hij begrepen.

Philippe daarentegen had er nog niet echt over nagedacht. Eigenaar van een épicerie (kruidenier), dat leek hem wel wat. Als hij een beetje zijn best zou doen en niet al zijn verdiende geld in zijn hobby – motorcrossen – zou steken dan kon hij misschien daarna zijn winkel wat uitbreiden en er uiteindelijk één of meer supermarkten van maken. De laatste tijd had hij gehoord dat je daar tegenwoordig aardig rijk van kon worden. Zo rijk dat hij misschien wel een eigen crossmotor of een eigen raceauto zou kunnen kopen.

Terwijl zij daar zo zaten te ‘filosoferen’ over hun toekomst wandelde de kapelaan van de L’Eglise des Saints Anges op hen af. Kennelijk onderweg van zijn terrasje terug naar zijn kerk. Toen hij de beide schavuiten daar zo zag zitten onder de platanen stopte hij voor hen en vroeg op kalme toon “allez, mannen hebben jullie vorige week gezien waar al dat papier geld vandaan kwam dat over het plein waaide”?
Philippe keek Thierry eens aan en trok zijn wenkbrauwen op, maar na een korte stilte stond Thierry op en antwoordde volledig kalm en met een ijskoude blik – “nee, meneer de kapelaan, dat was vast en zeker fake nieuws”.
Omdat de kapelaan zich realiseerde dat hij die bewuste ochtend minstens 3 glazen pastis had gedronken knikte hij beleefd naar de twee schavuiten en vervolgde zijn weg naar zijn kerk, ondertussen mompelend “Allez, bonjour et bonnes vacances”.

Dat hij het in vervolg met één engel minder zou moeten doen had hij inmiddels al geaccepteerd. Al zat het hem nog steeds dwars.

Het is vandaag 28 mei en dat is al heel lang de dag dat ik wel of niet mijn verjaardag vier. Soms komt het er simpelweg niet van en soms vier ik net wat meer feest omdat het een bijzonder jaar is. Maar meestal gaat zo’n verjaardag ook min of meer gewoon weer voorbij. Zoals ook vandaag.

Iedereen heeft zo zijn favoriete muziek en guilty pleasures. Zo heb ik de film Notting Hill inmiddels wel tien keer gezien en iedere keer zie ik nieuwe dingen en moet ik grinniken om die slungelige Spike. Maar soms pink ik ook een traantje weg. Is het thema van Notting Hill niet eigenlijk de droom van iedere (jonge) man? Een beroemde filmster, die zo maar uit het niets verliefd op jou wordt.

In mijn puberteit was ik geen grote fan van Frank Sinatra maar naarmate de tijd en dus de leeftijd vorderde kreeg ik steeds meer bewondering voor hem, die niet ten onrechte de bijnaam the Voice had gekregen.

Vandaag hoorde ik plotseling weer eens een van zijn beroemde en succesvolle liedjes “It was a very good year”. Toen hij ouder was geworden keek hij lyrisch op zijn leven terug “as vintage wine”. Al zijn romances deden hem goed, als een wijn uit een goed jaar.

Gek genoeg was ik al negentien toen ik het liedje voor het eerst hoorde. Ik keek slechts terug op één romance.
Pas de laatste jaren werd het voor mij een soort guilty pleasure. Het lied nodigt mij zo nu en dan uit om in de herfst van mijn leven terug te kijken op vervlogen tijden. Misschien wel met een vleugje weemoed. Maar daar moet ik natuurlijk voorzichtig mee zijn want al snel wordt het dan ‘vroeger was alles beter’. En dat is natuurlijk niet zo, alhoewel…………

Het is een vreemde ervaring terug te kunnen zien op meer dan driekwart eeuw maar je tegelijk te realiseren dat er vrijwel zeker geen kwart eeuw meer bij komt.
Daarom koester ik de gelukkige en mooie momenten van mijn leven maar denk ik zo nu en dan ook met weemoed terug aan een aantal verdrietige momenten die mij wellicht wel samen hebben gevormd tot de mens die ik nu ben.

Vandaag, op deze voor mij bijzondere dag, deel ik daarom met jullie de originele versie van een van de mooiste songs van the Voice – “It was a very good year”. Klik op de titel en geniet.

Ernst
28 mei 2024

HAPPY HOUR

Het is weer de eerste vrijdag van de maand en dus Happy Hour in De Dirigent. Het moment waarop we allemaal uitkijken naar die twee speciale uurtjes waarin we even kunnen ontsnappen aan de dagelijkse sleur en ons volledig kunnen storten op het heerlijke gevoel van ontspanning. Of ook wel bekend als het moment waarop we onze Componistenkaarten in korte tijd verbruiken.

Maar wat is nu eigenlijk de definitie van Happy Hour? Is het alleen maar goedkope drankjes scoren voor een paar luttele Euro’s? Of draait het stiekem toch om meer dan dat?

Als je het mij vraagt, is Happy Hour een combinatie van gezelligheid, ontspanning en vooral veel gelach. Het is het perfecte excuus om samen te komen met vrienden en buren en even alle zorgen van de dag van je af te laten glijden. En dat is nodig na weer zo’n onaangename jaarlijkse verrassing van onze verhuurder, die, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, ons weer op een huurverhoging trakteert van meer dan 5%.

En natuurlijk, een glaasje wijn hoort daar gewoon bij. Want zeg nou zelf, is er iets beters dan een goed glas wijn met een paar heerlijke hapjes erbij? Het is haast een meditatieve ervaring. Eentje waarbij je even helemaal in het moment opgaat en alle stress van je af laat glijden.

Maar buiten de drankjes en hapjes om draait Happy Hour vooral om het gezelschap. Het is het moment waarop we de tijd nemen om bij te praten met die ene buurman of buurvrouw die we al veel te lang niet hebben gezien. Het is het moment waarop we echt even contact met elkaar kunnen hebben en ons blij en gelukkig voelen.

Het is dan ook niet voor niets dat Happy Hour populair in de Componist is. We hebben het allemaal druk, druk, druk met van alles en nog wat, met sociale verplichtingen en ander gedoe. Maar tijdens Happy Hour kunnen we al die verplichtingen even aan de kant schuiven en gewoon genieten van het moment.

En laten we eerlijk zijn, een beetje humor op zijn tijd kan ook geen kwaad. Want wat is er nu leuker dan samen lachen en grappen maken? Het maakt ons gelukkig en dat is uiteindelijk waar Happy Hour om draait.

Dus zet je schroom aan de kant en kom ook naar die oergezellige twee uurtjes in De Dirigent. Want het is niet alleen goed voor ons geluksgevoel, maar ook voor onze relaties met anderen. Dus cheers op het leven en geniet van die heerlijke uurtjes vol gezelligheid!

Ernst
3 mei 2024