Meteen al toen ik het bericht op onze website zag kreeg ik zin om mee te doen en een (gratis!) kraampje op de Lentemarkt in buurthuis Wings te reserveren. Dat was zo gedaan.
Ik maakte mooie lentefoto’s van pasgeboren gansjes en ontluikend groen, zocht er nog wat andere foto’s bij, fotoshopte bijpassende citaten en mailde alles door naar de ‘meerdagenfotoservice’ van de Hema. Na drie tot vijf werkdagen zouden de foto’s voor me klaarliggen in een Hema filiaal.
In de tussentijd kocht ik een flinke stapel bloknootjes en nieuwe Pritt om de foto’s op de voorkant te kunnen plakken. Nu was het wachten op het mailtje van de Hema. Dat wachten duurde veel langer dan ik had gedacht en tenslotte moest ik de reservering wel annuleren.
Laat ik nu precies op zaterdag 16 maart, de dag van het marktje en NL Doet, bericht krijgen dat ik de foto’s kon afhalen! Op het nippertje dus, zelfs te laat, zou je kunnen zeggen. Maar dan ken je mijn dadendrang nog niet. Vlak na openingstijd stond ik al bij de Hema. De foto’s, vers van de pers, waren prachtig.
Daarna volgde het zeer bevredigende creatieve deel van het karwei: foto’s bijsnijden, plakken, een wervende tekst maken met de prijs: € 1,- per stuk! En hup, op naar Wings.
Natuurlijk had iedereen zich al geïnstalleerd, maar ik kreeg buiten een mooie plek op een van de picknicktafels toegewezen. In no time had ik een mooie uitstalling neergezet en meteen kwamen er al nieuwsgierige klanten aanzetten. De zon was inmiddels gaan schijnen en ik voelde me tevreden. Ik had het gered!
Als er in ons Mozartparkje of in De Dirigent een marktje georganiseerd wordt, zoals een Kerstmarkt, staan er bewoners of mensen uit de buurt met hun zelfgemaakte creaties. Hier bleek dat anders te zijn: zowel binnen als buiten stonden voornamelijk echte marktverkopers met kleding, sieraden en héél veel andere spulletjes. Ik zag nauwelijks medebewoners of buren (misschien waren die ‘s ochtends al geweest).
Zomaar gratis kon je heerlijke appeltaart, scones en chocoladecake bij je drankje nemen, het bleek dat vrouwen van ‘de Lions’ daarvoor hadden gezorgd, dat was hun bijdrage aan NL Doet. Op het eind van de middag verschenen hun chique auto’s op het parkeerterrein en gingen ze er weer vandoor.
Peter, degene die het Wingsgebouw van de gemeente huurt, kwam met zijn vrouw en enkele collega’s gezellig buiten zitten uitrusten. De dag werd geëvalueerd en ik hoorde dat het huurcontract weer voor een jaar wordt verlengd omdat de verbouwing is uitgesteld.
Dat was nog eens goed nieuws!

Mia Meijer – 19 maart 2024

Kijkduin in de Vaart der Volkeren

Eindelijk een zonnige dag! In een opwelling die ik maar al te goed van mezelf ken, ga ik naar Kijkduin, heen met de bus, terug wandelend.
Ik was er de hele winter niet geweest en herkende de badplaats met moeite. Ten eerste rijdt bus 24 naar een ander eindpunt, vanwege al die verbouwingen en nieuwbouw. De bus moest dus een flinke omweg maken en ik werd afgezet op een afgelegen weg. Linea recta liep ik door naar een punt vanwaar ik de zee zou kunnen zien.
Dat viel niet mee! Ik wurmde mij tussen de hoge nieuwe flats door, zonder een duidelijk zichtbare verbinding met het strand te ontdekken.
Op parterrehoogte onder enkele appartementencomplexen zijn inmiddels enkele gloednieuwe winkels gevestigd. Ik liep een Hema filiaal binnen, puur uit nieuwsgierigheid. De gebruikelijke Hema-producten, aangevuld met badplaats-gerelateerde artikelen als schepjes, ballen en zwemspullen, waren op smetteloze wijze gesorteerd. Nog door niemand gekocht natuurlijk. Dat komt nog wel. Het personeel had alle tijd om met elkaar een praatje te maken, er waren op dat moment geen klanten in de winkel. Misschien pas geopend?
Ik liep door naar het grote plein vanwaar je op verschillende manieren het strand op kunt. Overal werd hard gewerkt aan het Nieuwe Kijkduin. Op het plein heeft de bekende patatkraam tijdelijk plaats moeten maken voor een bouwplaats waar de vuurtoren zal worden geplaatst. Hopelijk komt die patatkraam gauw weer terug en ook die lange banken waar je zo heerlijk op kon zitten met je patat, de brutale meeuwen voor je voeten.
Met een oudere man die alle bouwactiviteiten stond te bekijken, maakte ik een praatje. Hij vond dat alles veel te lang duurde. Ik vond dat er overdadig veel nieuwbouw verrees (eerlijk gezegd vroeg ik mezelf ook af hoe lang we nog gratis zullen kunnen parkeren, met al die nieuwe bewoners annex auto’s om ons heen).
We slaagden er niet in om een positieve slotopmerking te maken in de trant van: “Uiteindelijk zal het wel mooi worden” en wensten elkaar nog een prettige dag toe.
Dat prettige deel van de dag kwam voor mij toen ik de overdekte passage met de viszaak, de supermarkt en enkele restaurantjes binnenstapte. Zo gezellig, zo heerlijk warm, zo lekker druk! Met ‘n kop koffie kwam ik weer helemaal bij en had ik voldoende energie om helemaal terug te lopen naar huis, naar De Componist. Wat een prachtige route door de duinen en door Meer & Bos! We wonen toch maar mooi! Thuis bekeek ik het ‘stappenplan’ op mijn smartphone en die begon meteen te juichen: ik had die dag meer dan 6000 stappen gezet!

Mia Meijer – 7 maart 2024